paciorkowiec

Królestwo – bakterie

Typ – Firmicutes

Klasa – Bacilli

Rząd – Lactobacillales

Rodzina – Streptococcaceae

Rodzaj – Streptococcus

Paciorkowiec (Streptococcus):

• charakterystyczny układ komórek,
• dzielą się w jednej płaszczyźnie,
• wiele gatunków tworzy otoczki , jednak w preparatach z hodowli nie są one widoczne,
• posiadają duże wymagania wzrostowe,
• są względnymi beztlenowcami.

Paciorkowce są małymi(0,5-1µm) ziarniakami barwiącymi się gram-dodatnio.

Na płynnych podłożach tworzą łańcuszki komórek lub dwoinek (pneumokoki), nieraz znacznej długości. W materiale klinicznym często są widoczne zwykle dwoinki lub bardzo krótkie łańcuszki.

Identyfikacje paciorkowców najczęściej opiera się na testach immunologicznych i handlowych gotowych zestawach prób wykrywających ich cechy metaboliczne i pozwalające na numeryczny odczyt.

Rodzaj Streptococcus obejmuje kilkadziesiąt gatunków. W patologii człowieka rolę odgrywa kilkanaście z nich.

Paciorkowiec Streptococcus przyczyny zakażenia

Do zakażenia dochodzi:

• Drogą kropelkową.
• Równie często można się zarazić przez spożywanie przetworów mlecznych a rzadziej niemyte rośliny, warzywa czy owoce.
• Najczęściej przyczyną zachorowania jest przerwanie ciągłości skóry: skaleczenia, zadrapania, otarcia naskórka. Infekcjom skóry sprzyja także nadmierna jej wilgotność (wywołana nasilonym poceniem), łojotok i nieprawidłowe rogowacenie naskórka.

Paciorkowiec systematyka i objawy zakażenia

Paciorkowiec grupy A – Streptococcus pyogenes (paciorkowiec ropny)

Ziarenkowiec Gram(+), paciorkowiec β-hemolizujący grupy A, posiada szereg czynników zjadliwości, zaliczany jest do grupy ziarniaków.

Powoduje m.in.

• zapalenie gardła i migdałków (angina paciorkowcowa) – zakażenie występuje zarówno u dzieci (angina paciorkowcowa u dzieci występuje nieco częściej), jak i u dorosłych. Charakterystyka to rzadkie występowanie wczesnych powikłań takich jak zapalenia węzłów chłonnych szyi, zapalenie zatok oraz ucha. Późniejsze możliwe powikłania anginy paciorkowcowa to pląsawica, gorączka reumatyczna.
• płonica (szkarlatyna)
• zapalenie zatok
• ropne zapalenie skóry i tkanki podskórnej (cellulitis)
• liszajec (impetigo)
• róża
• zakażenie pępka u noworodków

Paciorkowiec grupy B (GBS) – Streptococcus agalactiae (paciorkowiec bezmleczności)

Paciorkowiec bezmleczności grupy B stanowi poważne zagrożenie szczególnie dla dróg rodnych kobiety (nadmiernie rozprzestrzeniający się paciorkowiec dla kobiety w ciąży stanowi zagrożenie i ryzyko utraty dziecka), stwarzając większe ryzyko przedwczesnego rozerwania błon płodowych.

Powoduje m.in.

• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u noworodków i dzieci. Zdarza się łączenie choroby z bakteriemią

Paciorkowiec grupy C – należą do nich Streptococcus equi, Streptococcus zooepidemicus

Powoduje m.in.

• zołzy u koni
• zakażenia u kilku gatunków ssaków

Paciorkowiec grupy D – obecnie wiele z nich ponownie sklasyfikowano i umieszczono w grupie Enterokoki (Enterococcus – Streptococcus faecalis (paciorkowiec kałowy), Streptococcus faecium, Streptococcus durans i Streptococcus avium)

Paciorkowiec kałowy to beztlenowiec, znajduje się w przewodzie pokarmowym ssaków, w tym człowieka. Często występuje w zębach poddanych leczeniu kanałowemu.

Może powodować m.in.

• zapalenie wsierdzia
• zakażenia ukłądu moczowego
• zapalenie prostaty
• zapalenie najądrzy
• zakażenia układu nerwowego

Pneumokoki – S. pneumoniae (dwoinka zapalenia płuc)

Ziarenkowiec Gram(+). Jest najczęstszą przyczyną zapalenia płuc u człowieka. Posiada szereg czynników zjadliwości.

Powoduje m.in.

• zapalenie zatok
• zapalenie oskrzeli
• zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych
• zapalenie płuc

Streptococcus viridans (Paciorkowiec zieleniący)

Ziarenkowiec Gram(+), wchodzi w skład flory fizjologicznej górnych dróg oddechowych, wywołuje zakażenia u chorych z niedoborami odporności.

Powoduje m.in.

• bakteriemia
• zapalenie wsierdzia
• zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych
• zakażenia jamy ustnej (m.in. ropień zęba)
• ropnie głębokie

Paciorkowiec leczenie i profilaktyka

Podstawą profilaktyki oraz leczenia jest zadbanie o oczyszczenie organizmu z toksyn i zadbanie w szczególności o jego odporność. Systematyczne oczyszczanie organizmu pozwoli uzyskać równowagę bakteryjną. Zdarza się często, że obecności nadmiernej ilości pasożytów towarzyszą objawy alergiczne. Należy zadbać o zapewnienie prawidłowej mikroflory jelit.

Dieta bogata w skrobię, tłuszcz oraz cukier sprzyja rozwojowi bakterii. Podstawą odpowiedniej profilaktyki dietetycznej jest zatem wzmocnienie systemu immunologicznego, który zapobiegnie nadmiernemu rozprzestrzenianiu się pasożytów.