schizofrenia

Należy do grupy zaburzeń psychicznych, dotykając około 0,5% populacji. Schizofrenia (niekiedy mylnie określana jako schizofremia) zaliczana jest do grupy psychoz endogennych. Najczęściej objawia się ona u osób pomiędzy 18 a 35 rokiem życia. Z reguły u chorych zdiagnozowana jest przeważnie schizofrenia prosta, rezydualna, natomiast rzadziej schizofrenia katatoniczna czy też hebefreniczna.

Objawy schizofrenii

Choroba ta często nie daje jednoznacznych i jaskrawych objawów swojego istnienia, medycyna nie zna również odpowiednich badań laboratoryjnych, które pomogły by ją wykryć. Niemożliwe jest także zdiagnozowanie schizofrenii u osób cierpiących na upośledzenie umysłowe ze względu na kryteria diagnostyczne ICD-10.

Osoby cierpiące na schizofrenię mają problem z wyrażaniem własnych emocji oraz zachowaniem, izolują się od społeczeństwa. Następuje swoiste rozszczepienie między sferą motywacyjną, zachowaniem, myśleniem, ekspresyjnym wyrażaniem siebie (tzw. rozdwojenie jaźni). Pojawiają się urojenia, ugłośnienia myśli, tajemnicze głosy komentujące myśli lub czynności chorego (omamy), a także zaburzenia pamięci. Podstawowymi objawami są natomiast ambiwalencja, zaburzenia asocjacji oraz afektu, autyzm. Schizofrenia może również występować u dzieci, szczególnie u tych z objawami autyzmu. Szczególnie powinny niepokoić objawy w postaci zaburzeń w rozwoju mowy i innych funkcji. Niekiedy w niektórych źródłach pojawia się błędna nazwa schorzenia schizofremia.

Przyczyny schizofrenii

• warunki środowiskowe we wczesnym stadium rozwoju,
• uwarunkowania genetyczne,
• procesy neurobiologiczne oraz socjologiczne,
• infekcja wirusowa w początkowym stadium rozwoju (hipoteza).

Leczenie schizofrenii

W leczeniu tej grupy schorzeń stosuje się przede wszystkim terapię farmakologiczną przy wykorzystaniu leków przeciwpsychotycznych oraz psychoterapię. Niezbędne jest także udzielenie wsparcia choremu przez osoby najbliższe. U osób cierpiących na to schorzenie wzrasta ryzyko występowania chorób współtowarzyszących, takich jak zaburzenia lękowe czy też depresja. Zwiększa się także ryzyko zachorowania na choroby serca, cukrzycę, często pojawia się problem z otyłością.

Niektóre witaminy mogą stanowić natomiast środek pomocniczy w leczeniu schorzenia, jak np. witamina B3 czy też witamina B12.

Rodzaje schizofrenii

• schizofrenia prosta – w jej przypadku nie występują objawy pozytywne (rozkojarzenie, halucynacje, urojenia), tylko objawy negatywne (autyzm, rozszczepienie osobowości),
• schizofrenia rezydualna – dochodzi do zwiększenia częstotliwości występowania objawów negatywnych, objawy pozytywne natomiast nie występują od co najmniej roku,
• schizofrenia katatoniczna – dominują objawy zaburzenia ruchu, najczęściej pobudzanie bądź zastyganie. W Polsce na ten rodzaj zaburzenia psychicznego cierpi ok. 2% osób chorych na schizofrenię,
• schizofrenia paranoidalna (inaczej urojeniowa) – rodzaj schizofrenii, w przypadku której dominują objawy pozytywne (halucynacje czy urojenia),
• schizofrenia niezróżnicowana – odmiana występowania psychozy, w przypadku której nie zdiagnozowano konkretnego typu schizofrenii,
• schizofrenia zdezorganizowana (hebefreniczna) – u chorego występują objawy absurdalnego zachowania i jego niespójności, brak uczuciowego podejścia, emocji lub też reakcjami skrajnymi. Cecha charakterystyczna to zwiększona wrażliwość na bodźce wewnętrzne i jednocześnie zmniejszona wrażliwość na bodźce zewnętrzne,
• depresja poschizofreniczna – występuje po psychozie schizofrenicznej. Zauważalne zmniejszenie aktywności objawów schizofrenicznych.